13 mei...de Icefield Parkway

Vandaag gaan we over de Icefields Parkway rijden. We hopen onderweg wat dieren te zien, de go pro en mijn telefoon staan op standby! Eerst nog even water tappen op het park want we weten nog niet waar we terecht gaan komen. Omdat er geen internet is kunnen we op de kaart wat campsites zien maar de vraag is of deze open zijn...bij de tap kraan zagen we de volgende bestuurder, die rustig wachtte tot het baasje klaar was. Echt schattig!

Nou, op weg dan maar, zin in! Er is onderweg zoveel moois te zien dat ook autorijden ontspannend is, in elk geval voor mij! Omdat we per keer hooguit 250 kilometer rijden blijft het voor Mars ook leuk! Kijk maar hoe vrolijk hij kijkt!

Het is een heel mooi stuk weg met mooie vergezichten en elke keer als ik verzucht dat ik nu écht genoeg foto's van grote reuzen met besneeuwde toppen heb, grijp ik weer naar mijn camera omdat deze echt, echt, écht nog mooier is. Misschien komt het ook omdat bij deze reuzen iederéén klein is en niet alleen ik! 

We zijn onderweg op verschillende punten gestopt om even rond te kijken. Leuk is dat bij veel bergen een bordje met pijl staat om aan te geven welke berg het is en hoe hoog deze is. Ik moet eerlijk bekennen dat dit bordje waarschijnlijk niet bij die berg hoort. Maar toen ik hier lieflijk op werd gewezen die mijn echtgenoot, waren we alweer op weg 😝.

We kwamen bij toeval ook de Sunwapta Falls tegen. Nu lijken die watervallen een beetje onze rode draad te zijn deze vakantie, dus ook nu weer gestopt, gewoon omdat het kan. Nu moet je weten dat het hier buiten best koud is, rond de 4 graden, het ligt dan ook niet voor niets aan de Icefields Parkway😃. Gelukkig heb ik net een nieuwe muts (dat wilde ik graag nogmaals benoemen) dus goed ingepakt de camper uit! 

Weer een mooi stukje natuur(geweld), blijft mooi om te zien! 

Om naar beneden of boven te lopen, loop je veelal over stukken afgesleten rots. Die hebben de neiging om glad te zijn en ik heb de neiging dan snel uit te glijden. Gelukkig heeft de natuur daar ook in voorzien, speciaal voor mij (denk ik tenminste)! 

Als je een beetje van het gewaande pad af gaat ligt de grond vol met wortels, deze geven extra grip bij klimmen of dalen. De wortels grijpen allemaal in elkaar, het ziet er uit als een ingewikkelde puzzel, welke wortel hoort bij welke boom...voor ons te koud om uit te zoeken en ook redelijk nutteloos, daar heeft moeder natuur ons echt niet voor nodig haha.

Door naar de volgende stop. Mars wil mij heel graag Lake Louise laten zien omdat dat water zo enorm blauw is en dat toevallig mijn lievelingskleur is! Maar voor we daar waren, hou je vast...verderop een beer aan de andere kant van de weg. Joehoeeeee,  fototoestel in de aanslag, go pro gereed, bijna bij de beer...stopt er precies een busje vóór de beer waardoor een foto nemen niet gelukt is! Maar we hebben hem (even) gezien! Voor de geïnteresseerden...ter hoogte van het tweede raam zat de beer in het gras :-(.

Dan maar op weg naar dat mooie blauwe Lake Louise. Genoeg om te zien en van te genieten! Ik blijf me verbazen over de uitgestrektheid. We komen kilometers lang geen ander verkeer tegen, het is net of al die pracht en praal dan even alleen van ons is. Als we langs zo'n bevroren meer rijden maakt dat zoveel indruk, de rust en sereniteit. We voelen ons hier echt heel fijn, thuis, ontspannen en welkom. 

Bijna bij Lake Louise begint het flink te sneeuwen, de lucht is grauw en er zit nog veel meer sneeuw aan te komen.

Ik denk nog, jammer voor de foto's, blauwe lucht én blauw meer is nog mooier! Ik verwacht dat iedereen inmiddels de (sneeuw)bui al ziet hangen. Voor het contrast, zo hoorde Lake Louise er uit te zien: 

En zo zag het er uit: 

En groter contrast is bijna niet denkbaar. Aan de andere kant is dit plaatje half mei natuurlijk ook weer bijzonder. Mooie reden om ooit nog eens terug te komen 😉.

Onderweg hadden we al verscheidene campsites gezien die gesloten waren. Als we erlangs reden zagen we ook hoge sneeuwbergen op, wat normaal camperplekken zouden zijn. Wij zijn hier op de bonnefooi en zagen de één na de andere optie als sneeuw voor de zon verdwijnen. Onze laatste hoop was de laatste geboekt op de Icefields Parkway, tenslotte was de eerste campsite vanaf Jasper ook open, daar kwamen wij vandaan. Niet dus! Ook de laatste campsite was gesloten dus we hadden geen andere keus dan Alberta te verlaten en British Columbia weer in te rijden. Eerst nog wel even getankt want in Alberta is het zo'n 30 cent per liter goedkoper en ons camper drinkt veel en graag...

De eerste campsite die we zagen was in Radium Hot Springs. Een kleine camping met mooie plekken. En de mevrouw van de receptie is getrouwd met een Canadees met Groningse roots, we hebben samen even de GGGG geoefend :-D. Je hebt dan toch meteen een connectie, al is dat hier niet heel moeilijk. Rustig plekje aan een kabbelend beekje, we zijn er heerlijk door in slaap gevallen 😴