11 mei: voor 'Elk' wat wils

Vanmorgen zijn we eerst bij de receptie gaan staan om een paar berichten te versturen, het blijkt lastig als je gewend bent om de hele dag iedereen te kunnen bereiken. Niet dat we ons vervelen, integendeel, maar zodra het even kan sturen we dan toch snel wat berichten uit. 

We wilden vandaag eerst wat cultuur gaan snuiven, met al dat indrukwekkends om je heen zou je bijna vergeten dat er ook zoiets als een museum bestaat. Valemount heeft er twee, één spoorwegmuseum en één museum voor War-heroes. Dus Tom Tom aan en karren maar! We zijn vooral benieuwd naar het War-heroes museum door onze interesses in de tweede wereldoorlog. De eerste op de route was het spoorwegmuseum, mooie locomotief voor de deur dus het begin is goed.

Soms blijkt het begin meteen het einde, kortom het museum was nog dicht...lichtelijk teleurgesteld naar het volgende museum. Dat zag er veelbelovender uit, er stond zelfs iemand te wachten voor de deur bij een heus kanon.

Camper geparkeerd en aan de vriendelijke man gevraagd of het museum open was. Jazeker (hiep hiep) maar... alleen voor een bijeenkomst over de oliepijplijn waar ik gisteren over schreef. Nu zullen ze wel heel teleurgesteld zijn, hoor ik je denken. Niets is minder waar, we hebben echt een heel leuk en informatief gesprek gehad. Weer onder de indruk van de vriendelijkheid van de mensen hier!  Maar goed, geen musea, dan maar door richting Jasper National Park. 

Beetje saai hoor ik je denken...Maar nee, we kwamen zowaar onderweg nog een waterval tegen, de Rearguard Falls.

Vergeet alles wat ik schreef over die watervalletjes van afgelopen week, ze doen hun best, eerlijk waar, maar deze is echt een categorie hoger, groter en krachtiger. Zodra het lukt zet ik het filmpje op Reislogger dan zie je waar we het over hebben! Volgens met bord komen hier elke augustus de sterkste zalmen na een zwemtocht van 800 mijl (!) om hun eitjes te leggen.

We rijden inmiddels echt in de Rocky Mountains, vele, hele hoge bergen, de meesten met flink wat sneeuw in de toppen.

Nu merken jullie ook hoe nodig het is dat we een campsite met Wi-Fi hebben, aan de andere kant kun je nu bedenken hoe het er uit ziet en kun je van de week kijken of je voorstelling in de buurt kwam. Denk vooral niet te bescheiden, leef je lekker uit, groot, groter, grootst! Goed voor de hersencellen en...scheelt je weer een aflevering van Lingo kijken. Your welcome! 

Rond drie uur zijn we aangekomen in Jasper National Park, dit is het grootste nationale park in de Canadian Rockies en ligt in de provincie Alberta. Het park is 11.000 m2 kilometer, genoeg om te ontdekken lijkt ons ;-).

We zijn eerst naar de campsite gereden om de overnachting te regelen.

Bij de kassa wordt heel duidelijk gesteld dat wilde dieren op de campsite vrij normaal zijn. Op dit moment zijn vooral de 'Elken' (wapiti's) agressief omdat ze baby-elkjes hebben. Als je ze tegenkomt moet je je groot maken (euh, probleem nummer 1) en zwaaien of slaan met je paraplu (euh, para wat?, die paste niet in de koffer). Als ze je tegen de grond werken dan moet je opstaan en wegrennen en vooral niet voor dood spelen (euh, probleem nummer 3, die beesten rennen met vier benen en flink wat adrenaline echt wel sneller dan wij, die mensen zónder paraplu 🌂). Nu hopen we op beren om de camper ipv Elken! Zo zie je wat een beetje perspectief doet, gisteren had ik nog berenangst en vandaag zie ik deze liever dan een Elk ;-). Niet te lang bij stilstaan, de kans lijkt ons niet heel groot! Dus, plek bekeken, wandelschoenen aan en het 'park' in.

We zijn naar de Maligne Road gereden en hebben daar een stuk gewandeld.

hele mooie rotspartijen (foto's volgen) met goede uitleg over het ontstaan hiervan. Onder andere over chockstones en potholes. Chockstones zijn stenen die blijven hangen in nauwe gedeelten van de canyon en potholes zijn de, door water, zand en stenen, uitgesleten delen in de rots. Naarmate de canyon dieper wordt (een halve millimeter per jaar!) komen deze potholes uiteindelijk ver boven het water te liggen. Foto's volgen! Leuke en interessante wandeling. 

Op de terugweg de eerste Elken gezien, ze zagen er heel onschuldig uit eerlijk gezegd...

Terug op de campsite kwamen na het eten de Duitse buurjongens een praatje maken, het praatje werd een gezellige avond bij het kampvuur. Geen idee hoe ze heten maar we hebben gelachen en ervaringen uitgewisseld en de nodige wijntjes en biertjes gedronken. Leuke gasten en Mars heeft indruk op mij gemaakt met zijn kennis van de Duitse taal! 

Eerste dag Jasper National Park zonder Elken overleefd. Nu nog zorgen dat we de nacht overleven want het wordt -5... Mooie temperatuur om knus tegen elkaar aan te kruipen!