8 mei: de geschiedenis komt tot leven

Zoals gezegd zijn we ook vandaag in Clinton Pines gebleven. Het is hier heerlijk rustig en we hebben een mooie plek maar de grootste reden dat we hier nog zijn is toch de sunday market. Ik was er helemaal een beetje hyper van! 

Het was een wandeling van een halfuurtje, het weerbericht voorspelde regen en sneeuw vandaag om 13 uur dus we zijn rond 10 uur vertrokken zodat we om die tijd terug zouden zijn. Onderweg nog een schatje opgepikt, de teller staat op 5! 

Het dorp Clinton telt zo'n 650 inwoners. Het doet een beetje western achtig aan. Je krijgt spontaan zin om yeehaaaaa te roepen! 

Uiteraard zijn dit de hoogtepunt want er staat ook verrassend veel vervallen troep tussen.

Geen idee hoe gelovig ze hier zijn, we hebben maar één, heel erg schattig, kerkje gezien. De kerk was niet open en da's eigenlijk best gek op zondag. 

Naarmate we dichterbij de markt komen ga ik vanzelf wat sneller lopen. We hoeven niet te zoeken, de borden met Market, wijzen de weg en er lijkt maar één staat te zijn, geweldig voor mij, weinig kans om te verdwalen :-p.

Ik vind rommelmarkten leuk en echt bij de vakantie horen (mijn zussen herkennen hier onze vader in denk ik zomaar). Ik ben zo benieuwd wat ze hier verkopen en of er iets kleins is dat ik kan meenemen naar huis. Mijn adem stokte  bij het eerste zicht op de markt...

Meer dan dit was het ook gewoon niet, vier stalletjes, twee met homemade cakejes, één met visspullen en één met zelfgemaakte (spuuglelijke) tasjes. 

Omdat we nog meer van het stadje wilden zien hebben we de markt maar even gelaten voor wat hij was. We hebben de hoofdstraat gevolgd en zagen vanaf de weg dat er een oude begraafplaats is. Daar zijn we gaan kijken.

Er staat dat de begraafplaats uit 1861 stamt maar het oudste graf dat ik kon vinden is uit 1828...Coen tipte om David Pratt te googlen en zie daar, Meneer Pratt was één van de pioniers uit de goldrush-tijd in Clinton. 

Als je rondloopt op zo'n oude begraafplaats kun je niet anders dan denken aan al die levens en verhalen die daarbij horen. Het moet een zware tijd zijn geweest, ik hoop dat David Pratt het goed heeft gehad! 

Verder was er eerlijk gezegd niet heel veel te zien, de grootste attracties lagen in het begin. Op de 'markt' nog wat homemade cakejes gekocht, die mevrouw vond het heel leuk om ze aan een stel enthousiaste Nederlanders te verkopen...

In het oudste hotel/restaurant/pub hebben we geluncht. Omdat we toch in de historyclass lijken te zitten vandaag plaats ik een foto uit de oude tijd...Het hotel ziet er nog net zo uit en we vermoedden dat dit ook voor de binnenkant geldt. 

Tijd om (heuvel op) terug naar ons huisje te gaan. Nog geen regen dus we tellen onze zegeningen, zelfs als de kerk gesloten is. Ik denk dat dit geholpen heeft want in de middag kwam de zon steeds meer door. Ik heb zelfs een klein handwasje buiten kunnen hangen. Intimi weten hoe blij ik hier van word...

Daarna nog even een klein rondje in de buurt van de campsite gedaan. Daar kwamen we dit rare bosje tegen.

Het lijkt wel op reuzen mikado in dit bos. bomen die als stokjes over elkaar heen op de grond liggen. Wie er wint kan ik niet zeggen want we trekken morgen verder naar Clearview. Door de omweg om de kraan te laten repareren, hebben we ons schema iets moeten omgooien. Het weerbericht laat zien dat het de komende dagen gaat sneeuwen in het noorden dus genieten we met jullie nog even van de misschien laatste foto met zo'n prachtige wolkenlucht. Alhoewel, het zou hier vanaf 13.00 uur ook gaan regenen en we eindigen op ons bankje in de zon, dus fingers crossed iedereen! X